Na granicy Žižkova

Jedną z głównych dróg Žižkova, której historia sięga średniowiecza, jest obecna ulica Husitská (pierwotnie Vídeňská) - niegdyś droga dalekobieżna łącząca Pragę z Czeskim Brodem. Jej zachodni koniec sięga granic Nowego Miasta i Karlína, natomiast w kierunku wschodnim ulica prowadzi pod górę i łączy się z placem Tachovskim (Tachovské náměstí). Przyuliczna zabudowa jest jedną  z najstarszych na Žižkovie. Ulica znajduje się na najniżej położonym terenie Pragi 3 u stóp wzgórza Vítkov, którego grzbiet  ma długość ponad 1,5 km, a jego  wysokość  w tym miejscu wynosi 262 m n.p.m.  Jego  strome zbocza oddzielają północną stronę Žižkova od Karlína i Libni. Po przeciwnej czyli południowej stronie ulicy, znajduje się niepozorny pagórek zwany „małym Vítkovem“, ukryty pod czynszową zabudową z przełomu XIX i XX w. Za nim teren podnosi się stopniowo w górę w stronę Vinohradów osiągając poziom równy wysokości Vítkova. Zabudowa powstała na terenie o tak urozmaiconej rzeźbie tworzy niepowtarzalny klimat tzw. „starego” lub „dolnego” Žižkova. Jej różnorodność i romantyczny pejzaż dachów podkreślają bogato zdobione elewacje domów tworzące kontrast z pojawiającymi się pojedynczo przykładami modernizmu z 20. lat XX w.

Z ulicy Husitskiej można wejść do Muzeum Wojska i Wojskowego Instytutu Historycznego. Idąc dalej w kierunku szczytu Vítkova, dotrzemy do Narodowego Miejsca Pamięci. Na samej ulicy znajduje się w okolicy muzeum kilka wartych uwagi obiektów. Po stronie wschodniej przyciąga wzrok most Vysoká Hrabovka, który jest pozostałością traktu kolejowego Turnov-Kralupy-Praga. Dzisiaj wiedzie tędy popularna ścieżka rowerowa. W bezpośrednim sąsiedztwie mostu, przy ul.Husitskiej 7, wznosi się okazały budynek komunalny, w którym były dawniej łaźnie miejskie zbudowane na koszt miasta Žižkova wg projektu głównego inżyniera miasta - Jindřicha Motejla. Łaźnie oddano do użytku publicznego w październiku 1903 r. Można było w nich korzystac z dużego basenu dla 60 osób, dwóch mniejszych basenów, kabin parowych i kąpieli wannowych. Pomieszczenia zostały wyposażone  w oświetlenie elektryczne, filtrację i wentylację. Te najnowocześniejsze i największe w ówczesnych czasach łaźnie w Pradze i okolicy zdobywały prestiżowe nagrody, np. Medaille d´or na targach  w belgijskim Spa. Bogatą historię žižkovskich posiadłości ziemskich - dziś już w znacznej mierze nieistniejących - przypomina część niegdyś klasycystycznej posiadłości winiarskiej Miranka z 1830 r. i wolnostojący parterowy budynek na północnym stoku Vítkova (ul. Trocnovská 1/2), który pierwotnie był częścią barokowej posiadłości Hrabovka.